Możemy już wracać do domu?

        Dźwięk odbijania piłki o drewniany parkiet niósł się echem po całej hali sportowej. Młodszy kryształ westchnął ciężko i zerknął na Antarktyt, który akurat posłał piłkę prosto do kosza. 
        — Możemy już wracać do domu? — Fosfofilit wsparł głowę na dłoniach, zerkając z nadzieją na kolegę.   
        — Nie ma mowy, nie wyjdziemy stąd, póki nie nauczysz się podstaw. Jak dobrze ci pójdzie, może nawet jakoś ci to wynagrodzę w domu.
        Fos uśmiechnął się pod nosem i podbiegł do chłopaka, łapiąc go za koszulkę, by jeszcze łatwiej skraść mu buziaka.
        — Mam nadzieję~