A3!Tober: Friendship

        — Hej, Kazu… Na pewno chcesz szukać ze mną trójkącików? Nie przeszkadza ci to? — Misumi siedział pod starym dębem, spoglądając na kolegę z dołu. Park był wyjątkowo zatłoczony, przez co szukanie wszystkiego, co kształtem przypominało trójkąt, było nieco utrudnione, gdy chłopcy nie mogli przyjrzeć się dobrze wszystkim ścieżkom. Spacerowicze mieli przy sobie dość sporo trójkątów, ale tych nie mogli przecież zabrać ze sobą, bardziej pożądane byłyby, chociażby kamyki, zagubione breloczki czy nawet liście.
        Blondyn opadł na trawnik też nieco zrezygnowany, ale i tak posłał koledze szeroki uśmiech. Nie rozumiał, skąd wzięło się jego zamiłowanie do trójkątów, nie musiał, nie przeszkadzało mu to ani trochę.
        — Czemu miałbym nie chcieć, jesteśmy przecież przyjaciółmi, prawda? Zresztą patrz, jeden już znalazłem — wyjął z kieszeni spodni marker — daj rękę.


        Misumi wciąż spoglądał na zaczerwienioną skórę na nadgarstku, tatuaż wciąż nie wyglądał perfekcyjne, ale przynajmniej się goił. Minęło jakieś pół roku, od kiedy razem z przyjacielem wyrysowali sobie trójkąty w tym miejscu, wtedy jeszcze nie spodziewali się, że kiedykolwiek poprawi je profesjonalista, a ich mały symbol przyjaźni zostanie już z nimi na zawsze.
        — I jak, Sumi? — Kazunari wskoczył na kanapę, zajmując miejsce tuż obok kolegi, po czym pośpiesznie podwinął rękaw, odsłaniając swój własny nadgarstek. — Bo jak dla mnie, jest idealny.