Wieczór przepełniony ciszą

 ˚ ✩. Ze specjalną dedykacją dla Vi! .⋆˚

        Jedynym czego w kuchni nienawidził to zmywanie, szczególnie, teraz gdy jego kochani chłopcy wylegiwali się przed telewizorem. Bez niego. Normalnie z pewnością by mu pomogli, ale sam obiecał, że się tym zajmie, by potem wszyscy mogli razem spędzić bardzo przyjemny wieczór i tylko to dodawało mu otuchy.

        Ku jego rozczarowaniu w pokoju nikt nie czekał na jego powrót, nikt nawet nie zauważył, że seth w końcu się zjawił. Nikt go nie przywitał, nie zawołał, nie ucieszył się na jego widok, ale nie mógł się złościć. Nie teraz, kiedy obaj kochankowie spali spokojnie na kanapie, być może w niezbyt wygodnej pozycji, ale za to wtulenie mocno w siebie. Ach, naprawdę nie mógł ich winić, byli przeuroczy.

        Seth zakradł się do nich ostrożnie, by przypadkiem nie wybudzić żadnego z nich, a gdy usadowił się w końcu obok, wślizgnął się zręcznie pod ramię Aarona, tak by wtulić się w jego tors, tak samo, jak robił to Marcus po drugiej stronie. Przez chwilę przeczesywał rudą czuprynę, aż w końcu sam zasnął. Nie mógł być już szczęśliwszy, gdy miał ich przy sobie, w końcu ta dwójka była cały jego światem.