Reki?

        — Reki! — Głos Langi poniósł się echem przez opustoszałą alejkę. Przez krótką chwilkę czuł, jak gdyby chłopak znów stał tuż obok, śmiał się i opowiadał o nowiutkiej desce, która dopiero złożył albo wyścigu, który ostatnio wygrał.
        Cisza, która zapadła, gdy tylko spojrzał jego nagrobek, stała się bardziej przytłaczająca, niż mógł się tego spodziewać, i nawet Reki uśmiechający się z czarnobiałego zdjęcia wydawał się wyjątkowo smutny.